Архив | Октябрь 2018

ФАРХАД АХМЕДОВ ПЛЯШЕТ НА «КОСТЯХ МУШФИГА» В ОБНИМКУ С ЭЙНУЛЛОЙ ФАТУЛЛАЕВЫМ

 

ahmedov 2

Прочитав имеющиеся в Интернете материалы о Фархаде Ахмадове, думаю, многие придут к однозначному выводу, что этот человек – ловкач. Может, кто-то назовет его и мошенником, но это уже дело вкуса.

Он выпускник ветеринарного вуза, специальность – товаровед по товарам животного происхождения. Конкретно, по пушнине. Русский Форбс, который брал у Ахмедова интервью в 2006 году, так и пишет: в Лондоне торговал пушниной. Хотя в статье о нем (наверное, сам же составил) говорится, что «в 1987- 1994 году в Великобритании, работал «в английской компании, занимающейся технологиями разработки нефтяных и газовых месторождений».

Товаровед по пушнине и нефтяная компания – не странно?

Между прочим, как в советское время Ахмедову удалось попасть в капиталистическую страну, миллиардер отказался объяснить.

Разбогател, присосавшись к газовой трубе.

В сорок пять лет (!) окончил аспирантуру нефтяного института, защитил (!?) диссертацию по экономике.

У кого хватит воображения, чтобы представить сорокапятилетнего миллиардера, работающего в поте лица над кандидатской диссертацией? Интересно, хоть одну странницу он сам написал?

В 2005 году уступил контрольный пакет Нортгаза государству.

Теперь у него компания Азнар. (Логичнее было бы Газнар…). Председатель совета директоров. Сестра его, выпускница пищевого техникума, Генеральный директор. Там же сын Фархада…

Аз, видимо, Азербайджан. А «нар», скорее всего, гранат. Интересно, что делает Фархад Ахмадов с ними? То есть, с гранатами…

Отец его был расстрелян в советское время. Русский Форбс пишет: «Отца Ахмедова, директора крупного предприятия, осудили за растраты и хищение госсобственности и расстреляли. Сын называет его «Ходорковским 1970-х» и уверяет, что на самом деле отец пострадал за открытое выступление против первого секретаря ЦК Компартии Азербайджана, будущего президента этой страны Гейдара Алиева. О вендетте, впрочем, Ахмедов не помышляет: по его словам, он в хороших отношениях с сегодняшним президентом Азербайджана Ильхамом Алиевым, который встал у руля страны после смерти своего отца».

И вот, теперь Эйнулла Фатуллаев, Гриша Распутин современного Азербайджана, пишет, что якобы Фархад Ахмедов, нашел останки репрессированного поэта Микаила Мушфига, когда искал останки своего отца. Эйнулла Фатуллаев уже создал общественную комиссию, назначив его председателем Чингиза Абдуллаева, который и Мушфига-то толком не знает, так читать и писать по-азербайджански еще не удосужился научиться …

Эйнулла Фатуллаев пишет, что место захоронения Мушфига Фархаду Ахмедову показали бывшие сотрудники НКВД.

Разве это возможно?

Мушфиг расстрелян в январе 1938 года. Те сотрудники, которые расстреливали или производили захоронения, давно отправились на тот свет. Если бы даже они каким-то чудом продолжали жить, они не могли ничего показать: расстреливали поэта практически без суда и следствия, закапывали тело в условиях повышенной секретности, и так, что никто никогда ничего не находил. И вдруг через восемьдесят лет специалист по пушнине находит.

Вероятность нахождения останков конкретного репрессированного в любом случае равна нулю. Останков великих русских литераторов, ставших жертвами сталинского террора, никто не находил. Расстрелянных, умерших в лагерях хоронили в общих могилах штабелями. Тут кого найдешь?

Понятно, что тут афера. Зачем это нужно Фархаду Ахмедову, трудно сказать. Никогда, до появления этого мерзкого сообщения, Фархадом Ахмедовым не интересовался, и мошенник ли он или честный ловкач, мне было все равно. Но тут он начал плясать на костях поэта, еще сладострастно обняв Эйнуллу Фатуллаева. Это не хорошо.

Смело можно предположить, что после того как в России у Ахмедова дела пошли не лучшим образом, да еще бывшая жена грозится снять с него последние штаны, бывший российский миллиардер ветеринар все теснее прижимается к Азербайджану. Тут, думаю, не только гранаты. В Азербайджане много чего есть. Оказав услугу Ильхаму Алиеву, немало можно приобрести. А «нахождением» костей Мушфига, Фархад Ахмедов, по его мнению, оказывает услугу Алиеву. Торжественные похороны, речи, Фархад Ахмедов рядом с Ильхамом Алиевым…

И фейковые кости в могиле…

Если такое произойдет, это будет очередной позор в новой нашей истории. Не только будут осквернены имя и память невинно убиенного поэта. Этот спектакль станет позорищем для всей нации.

Боюсь, что этого нам не избежать…

23.10. 2018

Самара

TEOFİL QOTYE.  YAZIN İLK TƏBƏSSÜMÜ

gautier_big-min

Premier sourire du printemps

İnsan gecə-gündüz fəna işiylə,

Əlləşib-vuruşub düşərkən əldən,

Leysanlar da gedə, Mart gülümsəyər,
Xəlvətdə hazırlar yazı yenə də.

 

 

Gecə, bütün aləm yuxulayarkən,

Gözə görünmədən çəkər sığal da,

Qızçıçəklərinin yaxalarını,

Qızıl düymələri silib parladar.

 

 

Gəzər o, bağları üzümlükləri,
Sənətkar bərbərə işiylə bəzər,

Sanki qu quşunun bəyaz tüküylə,
Badamın saçını pudralar, düzər.

 

 

Təbiət yataqda hələ dincəlir,
Mart gəzib-dolaşır adamsız bağı.

Qızıl gülün təzə qönçələrinə,

Al-yaşıl məxmərdən qəşəng don taxır.

 

 

Atüstü bəstələr solfeciolar,
Qarataqoyuqlara zümzümə elər.

Çöllərə qargülü yoxumu sancar,

Meşəliklərsə bənövşə əkər.

 

 

Qulaq şəkləyərək ürkək maralın,

Fontandan sərin su içdiyi yerdə,

Zanbaqlarda gümüş zınqrovları,

Görünməz əliylə dənələyər də.

 

 

Qırmızı çiyələk otların altda,
Gizlədir gələsən, tapıb yığasan.

Yaşıl  yarpaqlardan hörər çalma da,
Səni incitməyə günəş yanğısı.

 

 

 

Sonra tamamlayar işini bütün,
Bitər təbiətdə hakimiyyəti

O zaman aprelə üzünü tutub

Deyər: “Bahar, gələ bilərsən indi!”

 

Fransızcadan tərcümə

19-20. 10. 2018

Samara

FƏRHAD ƏHMƏDOV İNDİ DƏ MÜŞFİQİN ÖLÜSÜNDƏN QAZANMAQ İSTƏYİR!

ahmedov 2

Rusiyada işləri o qədər də yaxşı getməyən, keçmiş arvadıyla əmlak davasında əlbəyaxa olan Fərhad Əhməd vaxtaşırı Azərbaycan millətinin hamısını da olmasa, çoxunu sarsıdan təkiflərlə, proqnozlarla, “kəşf”lərlə çıxış edir. Fərhad Əhmədovun sonuncu kəşfi ixtisası baytarlıq olan bu insanın yeni sahədə özünü sınamaq istədiyini göstərir.

Fərhad Əhmədov Mikayıl Müşfiqin qalıqlarını tapıb!

Cüvəllağəlıqda Fərhad Əhmədovdan yalnız sərvətinin miqyası ilə geridə qalan Eynulla Fətullayev bu “sensasiya”nı iki gündür ki, Azərbaycanda Ebola virusu kimi yayır. Guya keçmiş NKVD işçiləri Müşfiqin sümüklərini Fərhad Əhmədova göstəriblər.

Müşfiq 1938-ci ilin yanvarında güllələnib. O vaxtın çekistləri qalsaydılar, ən cavanının yaşı yüzdən çox olardı. Deməli, bu, ağ yalandır! Müşfiqin sümüklərini Fərhad Əhmədova göstərə biləcək heç bir NKVD işçisi ola bilməz. Və Müşfiqin sümüklərinin yeri məlum olsaydı, bunu on illərlə NKVD-də, KQB-də işləmiş və hətta ona başçılıq etmiş Heydər Əliyev çox yaxşı bilərdi Deməli sümük-zad yoxdur, bir torba sümük yığıb basdıracaqlarsa, bu, yüz faisz o deməkdir ki, Müşfiqin adıyla özgə adamın qalıqları dəfn olunacaq. Bu, Azərbaycanın yeni trarixində daha bir rüsvayçı səhifə olacaq!

O ki, qaldı Hüseyn Cavidin qalıqlarının tapılmasına və dəfninə, bu da son dərəcə şübhəlidir. Hüseyn Cavid tapılırdısa, niyə Mandelştam tapılmır? Tsvetayeva güllələnməyib, özünü asıb, Yelabuqada dəfn olunub, ancaq qəbrinin dəqiq yeri bilinmir. Niyə gedib biz Uzaq Şərqdən Hüseyn Cavidi tapırıq, ruslar ağızlarının içində o nəhəngliyində Tsvetayevanın qəbrini tapmırlar?

Hərçənd buna ümid azdır, ancaq istərdim ki, İlham Əliyev Fərhad Əhmədova yaxşı bir şapalaq çəkə və deyə ki, get işinlə məşğul ol, dirilərdən qazandığın bəs deyil, indi ölülərə girişirsən…

Və əgər şapalaqlamasa və bunları deməsə, Azərbaycanın rəhbəri Fərhad Əhmədovla Eynulla Fətullayevin fıırıldağına qatılmış olacaq. Və yəqin ki, beş-altı aydan sonra azərbaycanlılar Müşfiq adıyla Bağırovun güllələdiyi hansı kolxoz sədrininsə ya “qolçomağ”ınsa sümüklərini ziyarət edəcəklər…

!938-ci ildə Müşfiqi həyatdan mərhum eləmişdilər. İndi deyəsən ləyaqət və şərəfdən də mərhum edcəklər…

22.10. 2018

Samara

TEOFİL QOTYE. ANAKREONT SAYAĞI NƏĞMƏ

gautier_big-min

Odelette anacréontique

Şair, istəyirsən sevim mən səni,

Qorxutma alovlu ehtirasınla.

Mənim məhəbbətim ürkək göyərçin,

Həya səmasında o pərvazlanar.

 

 

Xiyabanda səkən zərif quşcuğaz,

Qorxur, uçub gedir səs eşidən tək. 

Məndə də qanadlı quşdur ehtiras,
Təqib edilərsə, uçub gedəcək.

 

Girib xiyabanda çardağa dayan.

Mərmərdən yonulmuş lal Hermes sayaq,
Tezliklə görərsən öz ağacından,

Qorxusuz aşağı enər quşcuğaz.

 

 

Sənin gicgahların yaxından duyar,

Havada sərinlik dalğalarından,
Necə çırpınırlar zərif qanadlar,
Göz önündə qopar bir ağ burulğan.
Ələ öyrədilib elə bil daha,
Göyərçin qonacaq sənin çiyninə.

İncə dimdiyiylə öpüş alaraq,
Xumarlanıb sonra sinənə enər.

 

Fransızcadan tərcümə

19. 10. 2018

Samara

  TEOFİL QOTYE. MİLAD

gautier_big-min

         Noël

Göydə qara bulud, qardan ağ hər yer,

Zəng səsi ucalsın sevinc çalarlı!

İsa doğulubdur; — Məryəm əyilir,

Körpənin sevimli üzünə sarı.

 

 

Qotazlı pərdələr asılmayıbdır,
Körpəyə dəyməyə qışın soyuğu;

Təkcə pərdilərdən sallanıb qalır,

Örtüyə bənzəyən hörümçək toru.

 

Təmiz bəlim üstdə bədəni əsir,
Bu xırda körpənin, əziz İsanın,
Onu qızdırırlar nəfəsləriylə,

Gələrək öküzlə ulaq yaxına.

 

Damın bəlimində qar komalanır,

Damın üstündəsə açıqdır səma.

Mələklər üz tutub çobanlar sarı

Oxuyur: “Miladdır! Sevinsin hamı!”

 

Fransızcadan tərcümə

18-19.10. 2018
Samara

TEOFİL QOTYE. PARİS OBELİSKİ

Obélisque-de-Paris.jpg   L’obélisque de Paris

Yarsız və yoldaşsız bir obeliskəm,
Qoyulduğum bu yer bezdirir məni,

Həm yağış, həm duman, qar və qırov həm,
Dondurur dağılmış böyürlərimi.

 

Od tökən səmanın gur ocağında,
Yanıb qızarardı mənim şpilim.

Daimi qüssədən ağarır indi,
Burda göyün rəngi mavi də deyil.

 

 

Luksorun kölgəli divarlarının,
Və sütunlarının indi önündə,

Gülrəng qardaşımdan azca aralı,

Dayana biləydim kaş ki, yenidən.

 

 
Donuq, hərəkətsiz  maviliklərə,
Al-qırmızı ucum qalxa, sancıla.

Qumların üstündə mənim kölgəmə,
Günəşin yerişi düşüb yazıla.

 

 

Əbədiyyət yatır mənim möhtəşəm,

Daşımda, günlərin bir günü Ramzes,
Qopardı, elə bil çəngə otam mən,

Və bir oyuncağa çevirdi Paris.

 

 

Əcayib şeylərə gözü dikilən,

Mən bir keşikçiyəm qranit bədən,
Bir yanımda saxta məbəd dikəlir,

Deputatlar evi bir tərəfimdə.

 

 

On altıncı Lui eşafotuna —

Mənasından mərhum bir monolitə,

Qoydular sirrimi, o, beş min ilin,
Unutqanlığını ötər çəkidə.

 

 

Başımı bulaylr üzlü sərçələr,
Yığılıb gəlirlər dəstə bağlayıb.

Qaraleylək, bir də toğlu götürən,
Ağappaq lələkli, qızıl ayaqlı.

 

 

Senasa qaraca bir küçə arxı,
Kirli axınların yaratdığı su.
Bulanır ayağım, bir zaman axı,
Onu Nil öpərdi, sular atası.

 

 

Sağğalı ağarmş qoca, nəhəng Nil,
Lotusdur, qamışdır onun saçları.
Həmişə əyili camdan əndərir,
Qumlaqçılar üçün o, timsahları.

 

 

Böyük fironların haçansa qızıl,

Sədəfli faytonu ötüb yanımdan.

İndisə bir minik böyrümü cızır —

Sonuncu kraldır beləcə gedən.

 

 

Bir vaxt mənim qədim daşım önündən,

Kahinlər keçirdi alnında nişan.

Qəribə qayıqlar Nildə gedərdi,

Bayraqları qızıl, rəngləri əlvan.

 

 

Ancaq indi isə bu miskin sütun,
Durur arasında iki fontanın.

Buradan görünür kurtizan qadın,
Necə ekipajda rahat uzanıb.

 

 

İlin əvvəlindən sonuna qədər,

Görürəm burjua hərəkətdədir.

Palataya sarı gedir Solonlar,
Arturlar meşəyə üz tutub gedir.

 

 

Nə qədər eybəcər skelet qalar,
Ah, görün yüz ildə bu bəd tayfadan!

Nə tabutları var, nə bağlanıblar,

Qalıqları yatar taxta-tuxtada.

 

 

Yox burda çürüntü-dağıntılara,

Davamlı yeraltı dəfn yeri də.

Əsrlərlə belə mağaralara,

Nəsillər gömülüb yuxuya gedir.

 

 

Müqəddəs torpağı ieroqliflərin,

Kahinlər qoruyan dərin sirlərin.

Sürtüb pyedestalın orda tininə,
Caynaq itilərdi sfinks səbrlə.

 

Orda ayaq altda səslənir kript,

Qırğı yuvasında çıxarır bala,

Qəlbim, qədim Misir, səni istəyir,

Daşım da göz yaşı axıdıb ağlar.

 

Fransızcadan tərcümə

16-18.10. 2018

Samara

«YADDAŞIM ZƏİFDİR, NƏ OXUSAM DA…»

Yaddaşım zəifdir, nə oxusam da,
Unudulub gedir ikicə gündə.
Nə əsər, nə yazan qalır yadımda,
Qəhrəman qovuşur əbədiyyətə.

Ancaq bu dünyada adamlar qədər,
Sevinc daddırıblar mənə kitablar.

Təsəlli veriblər, ümid veriblər,
Bəlkə tərbiyə də, bir az ağıl da.

Palıd meşəsində, şam meşəsində,
Ciyər təmizlənər, qan təzələnər,

Saf meşə havası gəlib-getsə də.

Oxunan hər yaxşı kitab da belə…

18.10 2018

Samara

KAŞOQÇİNİN QƏTLİ OLMASAYDI, ƏRDOĞAN ÖZÜ BUNU DÜZÜB-QOŞMALIYDI…

jamal.jpg

Ərdoğanıın (İndi Türkiyə — Ərdoğandır, necə ki, Rusiya – Putindir) qiyamtə qoparmağı səudilərin törətdiyi cinayətə, yəni  Jamal Kashoqçini öldürdüklərinə görə deyil, Ərdoğan Kaşoqçi kimi on minlərlə, yüz minlərlə insanı kütləvi və səassız yürüdülən ittihamlarla qoyun sqürüsü kimi dəhmərlərib türmələrə salır və orda çürüdür, onların arasında, əlbəttə jurnalistlər də var. Ərdoğanən ən şirin arzusu ölüm hökmüdür və bunu gizlətmir və bu hökmü düşməni saydığı bütün insanlara, ilk növbədə jurnalistlərə tətbiq edərdi. Ərdoğanda şərəf və ləyaqət yoxdur, onun Putinlə münasibətləri bunu aydın göstərir, Ərdoğanda yalnız hakimiyyət ehtirası var, şərəf və ləyaqəti olmayan adam başqasının ləyaqətinə hörmət etməz. Kaşoqçinin ölümü Ərdoğanın əlinə girəvə kimi düşüb, İranla, Katarla yaxınlığına görə ona təzyiq göstərən, Birləşmiş Ştatları da bu təzyiqə fitvalayan Səudiyyə krallığının möqeyini sarsıtmaq üçün bundan yaxşı fürsət ola bilməzdi. Yəni indi əslində ürəyinin dərinliklərində Ərdoğan Kaşoqçini öldürüb meyidini doğramış adamyeyənləri ən yüksək Türkiyə mükafatı ilə təltif etməyə hazırdır…

Yəni məşhur bir ifadədədən istifadə etmklə demək olar ki, Kaşoqçinin qətli olmasaydı, Ərdoğan bu hadisəni özü düzüb-qoşmalıydı…

16.10. 2018

Samara

TEOFİL QOTYE. LUKSOR OBELİSKİ[i]

gautier_big-min          

L’obélisque de Luxor

Tənha dayanmışam keşiyində mən,

Dağılıb-tökülmüş nəhəng sarayın.

Əbədi tənhalıq məni bürüyən,
İndi sonsuzluğa üzü sarıyam.

 

Uzaq hüduduna nəzər çatmayan,

Üfüqdə, bir kol da bitməyən və lal

Səhra matəm rəngli günəşin altda,
Sarı kəfənini ətrafa yayar.

 
Bu çılpaq torpağın  yuxarısından,

Asılan səma da mavi səhradır.

Bir bulud keçməyib ordan heç zaman,
Şəffaf təmizliyi dəhşət oyadır.

 

 

Nilin sularında sanki yox həyat,

Qaynar qurğuşundan pərdə bağlayıb,

Elə ki, sahildən cumur begemot,
Çayın qırışlanan səthi parlayır.

 

 

Acgöz timsahlarsa düşüb qalıblar,
Adaların odlu qumları üstdə.

Bişirir onları qalın qabıqlar,
Nalə də çəkirlər bəzən istidən.

 

Durub qaraleylək nazik ayaqlı,
Sinəsinə əyri dimdiyi girib.

Hansı lövhədəsə sanki dualı

Tot əlyazmasının açır şifrini.

 

Kaftarlar gülüşər,çaqqallar ular,
Havada hərlənib çevrələr cızan,
Ac quzğun elə bil sızlayıb ağlar,
Ağ səmada qara vergülə bənzər.

 

 

Ancaq tənhalıqdan gələn səsləri.
Batırır sfinkslər əsnəmələrlə.

Belə keçiriblər çox əsrləri,
Bir duruşsa üzər, yuxuya səslər.

 

Sən bəyaz qumların parıltısından,

Və həmişə odlu günəşdən doğan

Şərqin şölələnən qəmi! Dünyada,
Varmı başqa qüssə sənə tay olan?

 

Aman istəməyə məcbur edən sən!

Bütün məzələrdən doyan krallar,
Yenilib düşərlər sarayda birdən,
Ağırlığın elə məni də yıxar.

 

Quru gözlərindən səmanın heç vaxt,
Külək yaş çıxarmaz bircə damla da.

Zaman da dincini sanki alaraq,
Söykənib dayanıb lal saraylara.

 

 

Burda təsadüflər heç nə dəyişməz,
Qayğılanmaz üzü əbədiyyətin,

Dəyişir bu dünya bütün, Misirsə,

Dəyişməzlik üstdə dayıb mətin.

 

Elə ki dirənir boğaza qüssə,
Dost kimi yığılan mənim yanımda,
Müasirləridir təkcə Ramzesin,
Qədim fəllahlar və mumiyalardır.

 

Görürəm əyilib nəhəng bir sütun,

Silib simasını ötən əsrlər.

Ağ yelkən qaldirıb çapıq şütüyür,
Kolazlar aşağı-yuxarı Nillə.

 

 

Ah, necə istərdim, qardaşım kimi,
Parisdə olaydım elə bu anda.

Gəzib əylənəydik birgə ikimiz,

Doymadan şəhərin tamaşasından.

 

 

Orda qabağına abidələrin,
Gəlib toplaşırlar canlı adamlar.

Qəlbən sevinirlər açanda birdən,
İeratik yazı sirrini onlar.

 

 

Sərin fəvvarələr durub yan-yana,
Səpilir onlardan al-əlvan duman,
Qədim qranitin isti tozuna;

Qranit allanır, cavanlanır da.

 

Senanın gül rəngli damarlarından,

O da mənim kimi doğulub elə.

Mən ancaq bir yerdə durub qalıram,
O həmişə yaşar, mənsə ölüyəm.

 

Fransızcadan tərcümə

14-16. 10. 2018

Samara

[i] Luksor obeliski (obélisque de Louxor)  — Luksor obeliski Parisin mərkəzidə, Barışıq meydanındadır, 2-ci Ramselin dövründə yaradılıb və əvvəlcə Misirdə Luksor məbədinin girəcəyində yerləşib. 1830-cu illərin əvvəlində kral Məhəmməd Əli onu Fransaya bağışlayıb.

TEOFİL QOTYE. NƏĞMƏ

gautier_big-min

  Lied

Torpaq çiçəkləyir aprel ayında.
O, gəncliyə bənzər, sevgiyə bənzər.

Hələ bakirədir, çətin həyadan,
Baharın borcunu ödəyə bilər.

 

Qaçır iyun ayı gələndə rəngi,
Qəlbini ehtiras qayğılandırır.

Yay yetişən kimi durumu gərgin,

Yulaf zəmisində daldalanır da.

 

 

Şərab pərisidir avqustda, xumar,

Payıza döş açır o utanmadan.

Pələng dərisiylə yuvarlanaraq,

Dolu salxımlardan çəkir şirin qan.

 

 

Dekabr gələndə əfəl qarıdır,

Qırovdan hər yeri tamam ağarmış.

Gecə yuxusundan onu ayıldır,
Yanında baş qoyub yatan soyuq Qış.

 

Fransızcadan tərcümə

13-14.10. 2018

Samara