L’aveugle

Gündüz bayquş kimi qayğılı, çaşqın,
Bir hasar küncündə gəzir kor kişi

Tütəyində qəmli bir hava çalır,
Barmağı hərdən çaş salır deşiyi.

Köhnə bir vodevil çalır deyəsən,
Xaricdir ifası həmişə ancaq.

Gözləri əbədi yatan kabusa,
İtidir bələdçi şəhərə çıxcaq.

Günləri ötüşür işıq salmadan,

Tutqun, qaşqabaqlı, zülməti dinlər.

Görünməz həyatın küyü divardan,
O yanda şütüyən axın tək gələr.

Tanrı bilir hansı qara xülyalar,
Dolaşır zülmətə batan beyində!
Bəlkə də ovsunlu orda yazı var,
Oxunan, anlana bilinən deyil!

 
Quyunun dibində, Venetsiyada,

Dustaq, yarı dəli, yarı ağıllı,

Daim həndəvəri zülmət alsa da,

Yazır sözlərini divarda mıxla.

Yaslı saatlarda, kim bilir, fəqət,
Ölüm od-ocağı söndürən anda,

Zülmətə alışmış ruh da, nəhayət,

Görəcək işığı öz məzarında!

Fransızcadan tərcümə

02-03.09. 2018

Samara