Le merle

Budaqda bir quşun nəğməsi dinir,

Ümidlə doludur, şən və xumardır.

Qırovdan ağaran çəmənə enir,
Çəkmələr sarıdır, frak qaradır.

 

Sadəqəlb nəğməkar qaratoyuqdur,
Təqvimdən xəbəri olmaz heç zaman.

Günəşi arzular həmişə, qoşur,
Aprel nəğməsini fevral ayından.

 

Fəqət külək əsir, yağır durmadan,
Arvsa mavi Ronu saraldır daha.

İpəklə bəznmiş salon da qoymur,

Qonağı ocaqdan aralanmağa.

 

 

Sincab xəzi atıb çiyninə dağıar,
Hakim tək ciddidir oturuşları.

Müzakirə edir ağ tribunal,
Niyə uzanıbdır görən qış belə.

 

 

Qanadını didib parıldadaraq,
İnadla oxuyur nəğməsini quş.

Baxmır nə yağışa, nə də ki qara,
İnanır bahara basılacaq qış.

 

Deyinir, gecikən sübhü danlayır,
Durmur indiyəcən yataqdan şəfəq .

Üşüyən çiçəyi ciddi qınayır,
Deyir ki, bəs yazın haçan gələcək.

 

Kölgələr dalında görür gün doğur,

Beləcə məbədə gələndə mömin,
Səcdəgah boşsa da, həmişə duyur,

Tanrını, elə bil lap yanındadır.

 

 

Onun təbiətə etibarı var,
İnstinkti duyur qanunu çünki.

Fəlsəfən bu quşda gülüş doğurar,
Elə müdrik deyil o sənin kimi.

 

Fransızcadan tərcümə

03-04. 10. 2018

Samara