Le souper des armures

Biorn, tərkdünya, qəribə insan
Çılpaq qayalığın düzən yerində

Dünyadan həm kənar, həm də zamandan,

Qədim bir qalada yaşayır indi.

 

 

Ruhu əbəs yerə müasirliyin,
Onun qapısını döyür çəkiclə.

Biorn qapısından qıfıllar asıb,
Qalaya keçilməz divar çıkilib.

 

Hamı dan yerinə göz dikən zaman,

Biornsa duraraq qüllədə hələ,
Dikib gözlərini qımıldanmadan,
Günəşin haçandan batdığı yerə.

 

 

Zamanlar dolaşır qəlbi;  həyatı,

Keçir həm keçmişdə, həm də qalada.

Divardan asılan qədim saatın,
Dayanıb kəfgiri yüz il qabaqdan.

 

 

Mağzallı, feodal tağların altda,
Əkssədaları gəzib oyadar.

Elə səs ucalır hər addımından,

Dalınca özü tək sanki gəzən var.

 

 

Bilmir ruhani nə, dünyəvi nədir,

Görüb nə burjua, nə də zadəgan.

Ulu babaların portretləri,

Ancaq danışırlar onunla hərdən.

 

Hərdənbir ürəyi açılsln deyə,

Şamı tək yeməkdən gələndə cana,

Biorn qəribə, yaslı məzəylə,
Qonaq dəvət edir əcdadlarını.

 

 

Fantomlar, vuranda gecə yarını,
Gəlirlər silahlı başdan ayağa.

Qıçları əssə də bir az Biornun,
Qalxır gələnləri salamlayaraq.

 

Hər silah axtarıb oturmağa yer,
Dizini qatlayıb yradır bucaq.

Gəlir hərəkətə sız əzələlər,

Köhnə qıfıl kimi salır şaqqaşaq.

 

Vahid, birləşikdir zireh və silah,
Sanki yox bədənin tabutudur bu.

Eybəcər və ağır səs qopararaq,

Kürsüyə dürtülüb yerini tutur.

 

 

Landqrav,  rinqrav və burqravlar,
Gəlir cəhənnəmdən, səmadan ya da.

Hamısı ciddidir, hamısı da lal,

Dəmir qonaqlardır yığılan bura.

 

 

Kölgədə görünür şölə düşərkən,
İkiboyun qartal, əsil ifritə.
Vəhşilərə aid heraldikadan,
Təsvirlər döyülüb dəbilqələrdə

 

Üzü vəhşilərin eybəcər əyri,
Qorxunc caynaqlarla onlar oynayır.

Ekstravaqant dəbilqələrin,
İridir, ucadır plyumajları.

 

 

Ancaq içi boşdur dəbilqələrin,
Döymədir elə bil qədim gerbdən.

İki ağuş şölə qəribə tərzdə,
Ancaq işıq salır onlar hərdən.

 

 

Əyləşir, nəhayət, metal qonaqlar,

Zalında bu qədim malikanənin.

Divarda bir kölgə əsib uzadar,
Qara bir səhifə bütün gələnə.

 

Şübhəli şəkildə qızarır yaman.

Likörlər nədənsə şam işığında,

Souslarda ətin rəngi al-əlvan,
Süfrəyə baxanda qəlb üşəndirir.

 

 

Hərdən işıq saçır döş zirehləri,

Və bircə anlığa dəbilqə parlar.

Hərdən də bir parça qoparaq enir,
Süfrənin üstünə, gurultularla.

 

 

Hərdən eşidilir, görünmür ancaq

Qanad çalmaları yarasaların,
Tavanıın altında divar boyunca.

Kafir bayraqları əsir asılı.

 
Yüngül, gözlənilməz bir hərəkətlə,
Qatlanır onların mis barmaqları.

Axır əlcəklərdən dəçilqələrə,

Reyn şərabıyla dolu camları.

 

 

Kəsilib-doğranır gödək qılıncla,

Qızıl nimçələrdə vəhşi qabanlar.

Dəhlizdən orqan tək keçərək ancaq,
Anlaşılmaz səslər zalda dolanar.

 

 

Yarızirzəminin rütubətindən,
Səsi soyuqlayıb xırıldasa da,
On üç yüzillikdə bir yeni nəğmə,

İçib keflənərək kabus oxuyar.

 
Albrext o qədər çərab içib ki,

İndi qonşularla əlbəyaxadır.

Vurub əzişdirir axsaqğı, şili,
Sarrasinlər lə sanki davadır.

 
Haçansa beyinli kəllədən Frits,
Çıxarıb tullayır dəbilqəsini.

Düşünə bilmir ki, yazıq maskasız,

Başsız bir bədənə indi bənzəyir.

 

 

Masanın altında qalaqlanırlar,

Bardaqdır, kuzədir yan-yörələri.
Başları aşağı, ayaqqabılar,

Caynaqdır elə bil, eybəcər, əyri.

 

Rəzil və iyrəncdir necə bu meydan,

Bardaqlar çarpışır dəbilqələrlə.

Hansı səbəbdənsə yaralanandan,
Qızıl qan yerinə qusuntu gələr.

 

 

Biorn əlllərini qoyub belinə,
Onları seyr edir yaslı və üzgün.

Bu vaxtsa İsveçrə şüşələrinə,

Mavi baxışları səpildi sübhün.

 

 

İlk səhər şəfəqi doğanda, hər kəs

Ağarıb, gündüzlər alov necə ki.

Qonaqlardan ən çox sərxoş olan tez,
Ölüm kuzəsini başına çəkir.

 

 

Xoruzlar banlayır, fantomlar qaçırə
Təkəbbürlü görkəm birdən alaraq,
Qızğın ziyafətdən ağır başları,
Onlar söykəyirlər daş balınclara.

Fransızcadan tərcümə

11-13.10. 2018

Samara