İsa sevgisinin yox idi həqqi,

Çirkini həm sevib, gözəli həm də.

Sevib müstəbidi, sevib həqiri,
Bitib-tükənməzdi onda rəhm də.

—

Acıyıb məzluma, həm də zalıma,

Zənginə acıyıb, aca acıyıb.

Qucub cüzamlını, öpüb alnını,
Korun tüpürcəklə gözünü acıb.

—

İlahi! Həqirəm mən, həm də miskin!

Sevgim öz ölkəmə itib nə vaxtdan.

Adı çəkiləndə ürəyim əsmir,
Getməyə, görməyə atmıram da can.

—

İsa nemətindən mənə ver azca,

Sevim öz ölkəmi əhalisiylə.

Dövləti başından aşanı, acı,

Sevim yad insanı, düşməni belə.

—

Sevim müstəbidi, qan içəni də,

Əzib soydaşını incidəni də,
Ağladanı, zəhər içirdəni də,
Yalandan Qurana and içəni də.

—

Sevim eybəcəri, gözəli sevim,
Sevim qəhrəmanı, sevim qorxağı.

Nə qazancım olsun, nə də ki, evim,

Ancaq hamı kimi sevim torpağı.

—

Tüpürcəyinə də həqir qulunun,

İsa qüdrətini, Tanrı, ver ancaq,
Sürtüm gözlərinə ölkəmin onu,

İsa tək torpaqla qarışdıraraq.

27. 01. 2022, Samara