(ARMFUL)

Düşəni tutmağa əyiləndə mən,

Başqa bir düyunçə düşdü əlimdən.

Şüşələr, kökələr düşür, yox çəmi,

Tutub hamısını sıxam sinəmə.

Hərçənd heç nəyi də atan deyiləm,

Əlimlə, ağlımla, ürəyimlə həm –

Əgər lazım olsa – səy elərəm ki,

Sinəmin üstündə saxlayam yükü.

Əvvəl çömbələrəm düşəni tutum,

Sonra oturaram, dağıdıb bütün.

Yükümü saxlaya bilmədim, indi,

Gərək qaydasıyla yığam yenidən.

1927