Uilyam Bleyk

Zəhər ağacı

                            (1757-1827)

Dost məni bir dəfə qəzəbə saldı,
Tökdüm acığımı – qəzəb dağıldı.

Bir gün qəzəbimə gəldi düşmənim,
Dinmədim, böyüdü qəzəbim mənim.

Həmişə qəlbimdə qorxu da vardı,

Gözlərimin  yaşı onu suvardı.

Bəzən isidirdim təbəssümümlə,
Gizlədirdim onu, gəlirdim hiylə.

Gecə də, gündüz də artdı beləcə,
Meyvə də gətirdi gözəl və incə.

Parladı, gözünə dəydi düşmənin,
Bildi ki, yetirən mənəm meyvəni.

Elə ki, dünyanı bürüdü zülmət,
Düşmənim bağıma soxuldu xəlvət.

Səhər görən kimi sevindim hətta:
Qalımışdı  ölüsü ağacın altda.

İngiliscədən tərcümə

11.03. 2020, Samara

A POISON TREE

I was angry with my friend:
I told my wrath, my wrath did end.
I was angry with my foe:
I told it not, my wrath did grow. Читать далее →