Məni yeganə yaratmış tanrım,
Olmayıb bənzərim, yaranmayacaq.
Tanrı ruhundan od tutub yanıram,
Keçəcək, bir də bu od yanmayacaq.
Təkəm ürək kimi, aləmdə təkəm,
Nə qan axmış qanım kimi, nə axar.
Mənəm bu dərdləri birinci çəkən,
Mən təkəm, bilmərəm əvvəl və axır.
Yeganəyəm, yeganədir dünyam,
O da mənimlə yaranmış birgə.
Tanrı idrakıma tutmuş ayna,
Məndə dünyanı seyr edər bəlkə.
Mənbəyi məndə əyrinin və düzün,
Ağı mən rənglərin, mənəm qarası.
Nə günah işləsəm, günahkar özüm,
Məni qurtarmaz özgənin duası.
Göz yaşım tək nə su axmış, nə axar,
Daddığım odlu nəşələrdə təkəm.
Əbədi şübhədir ki, ruhu yaxar,-
Yeganə tanrı səhviyəm bəlkə…
23-24 fevral 1990, Samara