( Le Vin du solitaire)

Ani, süzgün baxışından sevimli bir qadının,
Süzür gəlir elə bil üstümüzə ağ şüalar.
Soyuq gözəlliyini səthi titrəşən sulara,
Yollayır ay beləcə, göldə yuyundursun onu.

+

Gələr arıq Adelindən alovlu bir busə.

Sonuncudur qumarbazın əlində pul kisəsi,
Həm sığallar, didər həm qəlbi gələn nəğmə səsi

Elə bil hardasa insanı öldürür qüssə.

+

Dərin, dərin şüşə, əlbəttə ki, dəyməz bunlar,
İliyə işləyən o məlhəmə ki, məhsuldar
İçində saxlanılar şairin təlatümünə;

+

Ümid verirsən ona, həm də cavanıq və həyat,
Və qürur ki, elə sərvətdir o, yoxsulluqda,
Onunla qalxarıq və bənzəyərik Tanrıya da!

1850-ci ildə ya da buna yaxın vaxtda yazıldığı güman edilir

Fransızcadan tərcümə

14.05. 2018

Samara