Écrit sur un exemplaire de la « Divina Commedia »

Rast gəldim bir adama, axşam yol gedən zaman,
Konsula bənzəyirdi geyindiyi mantodan.

Gün işığında qara xəyaldı elə bil ki,
Yolçu ayaq saxladı, mənə gözünü dikdi.

Baxış dərindi, vardı  vəhşilikdən əsər də,

Dedi: “Lap əvvəldə mən, çox uzaq bir əsrdə
Uca dağ olmuşam ki, üfüqləri doldurur,

Sonra, qəlb hələ korkən, zindnımı uçurub,

Varlıqlar sırasında ucaldım bir bir pillə mən.

Palıd oldum — mehraba, ruhanilərə məskən.

Məndən qəribə səslər havaya ucalırdı.

Sonra şirdim, səhrada xəyallara dalırdım,

Gecə nərələr çəkib zülmətlə danışırdım,

İndisə mən insanam, Dantedir mənim adım”.

İyul 1843

Fransızcadan tərcümə

26-27. 2019, Samara

Un soir, dans le chemin je vis passer un homme 
Vêtu d’un grand manteau comme un consul de Rome, 
Et qui me semblait noir sur la clarté des cieux. 
Ce passant s’arrêta, fixant sur moi ses yeux 
Brillants, et si profonds, qu’ils en étaient sauvages, 
Et me dit : « J’ai d’abord été, dans les vieux âges, 
Une haute montagne emplissant l’horizon ; 
Puis, âme encore aveugle et brisant ma prison, 
Je montai d’un degré dans l’échelle des êtres, 

Je fus un chêne, et j’eus des autels et des prêtres, 

Et je jetai des bruits étranges dans les airs ; 
Puis je fus un lion rêvant dans les déserts, 
Parlant à la nuit sombre avec sa voix grondante ; 
Maintenant, je suis homme, et je m’appelle Dante. »
Juillet 1843