ПОЭТ
O vaxta qədər ki, Apollon hələ,
Şairdən müqəddəs qurban istəmir,
Bu fani dünyanın qayğılarıyla

Yaşayır hamı tək, ağürək, həqir;

Müqəddəs rübabı susur hər zaman;
Soyuq yuxulara ruhu qərq olur.

Bu dünyanın miskin övladlarından,
Kim bilir, bəlkə ən miskini odur.

İlahidən gəlmə kəlmə necə ki,

Dəyər onun ayıq eşidiminə,

Oyanar şairin ruhu, silkinər,

Yuxudan ayılan qaraquş kimi.

Onu darıxdırar dünya kefləri,

Ara söhbətləri xoşuna gəlməz.

Kütlələr pərəstiş edən kəslərin,
Önündə qürurlu başı əyilməz.

Qaçır cəmiyyətdən, sərt və yabanı,
Səslə, həyəcanla doludur içi,

Yürüyür, adamsız çölləri keçir,
Küylü palıdlıqdır ya da məskəni…

Ruscadan tərcümə

09.05. 2019, Samara

ПОЭТ

Пока не требует поэта
К священной жертве Аполлон,
В заботах суетного света
Он малодушно погружен;
Молчит его святая лира;
Душа вкушает хладный сон,
И меж детей ничтожных мира,
Быть может, всех ничтожней он.

Но лишь божественный глагол
До слуха чуткого коснется,
Душа поэта встрепенется,
Как пробудившийся орел.
Тоскует он в забавах мира,
Людской чуждается молвы,
К ногам народного кумира
Не клонит гордой головы;
Бежит он, дикий и суровый,
И звуков и смятенья полн,
На берега пустынных волн,
В широкошумные дубровы…

1827