Черная шаль

Gözlərimi dəli tək qara şala dikmişəm,
Dolub soyuq ruhuma  əzab verir mənə qəm.

 

Vaxt vardı ki, cavandım, hər kəsə inanandım,
Gənc bir yunan qızının məhəbətiylə yandm,

 

Məlahətli gözəlsə məni əzizləyirdi,
Fəqət qara günlərim gəldi gözlənilmədən.

 

Yığılmışdı başıma bir dəfə şən qonaqlar,
Rəzi yəhudi gəlib dedi mənə sözü var.

 

“Səninlə kef çəkirlər dostların (pıçıldadı),

Yunan sevgilin isə səni çoxdan aldadır”.

 

 

Qızıl qoydum ovcuna, özünü lənətlədim,
Və sadiq nökərimə tez yanıma gəl dedim.

 

 

Çıxdıq evdən; çapırdım mən dəlibaş atımı,

Və mərhəmət duyğusu içimdə yatıb qalıb.

 

 

Görən kimi yunanın astanasını o dəm,

İki gözüm qaraldı, tamam üşdüm qüvvədən…

 

 

Tək qədəm basıram mən uzaq başda otağa…

Vəfasızı erməni salıb orda yatağa.

 

Daha heç nə görmədim; çıxdı xəncər qınından,

Ağuşdan ayrılmağa rəzil tapmadı imkan.

 

Başsız bədənini mən hələ çox ayaqladım,

Dinməzcə baxır ıza, soyuyur, ağarırdım.

 

Yadımdadır axan qan, yalvarışları qızın,

Məhv oldu yunan qızı, məhv oldu həm eşqimiz!

 

Onun qanlı başından götürdüm qara şalı,
Təmiz sildim onunla qana batmış poladı.

 

Nökərimsə aləmi toranlıq bürüyən dəm,
Dunay dalğalarına tulladı bədənləri.

Məlahətli gözləri öpmürəm o zamandan,
Axşam şənliklərinə həm də o vaxtdan yadam.

 

Gözlərimi dəli tək qara şala dikmişəm,
Dolub soyuq ruhuma  əzab verir mənə qəm…

1820

Ruscadan tərcümə

11.05. 2019, Samara

 

Черная шаль

Гляжу, как безумный, на черную шаль,
И хладную душу терзает печаль.

 

Когда легковерен и молод я был,
Младую гречанку я страстно любил;

 

Прелестная дева ласкала меня,
Но скоро я дожил до черного дня.

 

Однажды я созвал веселых гостей;
Ко мне постучался презренный еврей;

 «С тобою пируют (шепнул он) друзья;
Тебе ж изменила гречанка твоя».

 

Я дал ему злата и проклял его
И верного позвал раба моего.

 

Мы вышли; я мчался на быстром коне;
И кроткая жалость молчала во мне.

 

Едва я завидел гречанки порог,
Глаза потемнели, я весь изнемог…

 

В покой отдаленный вхожу я один…
Неверную деву лобзал армянин.

 

Не взвидел я света; булат загремел…
Прервать поцелуя злодей не успел.

 

Безглавое тело я долго топтал
И молча на деву, бледнея, взирал.

 

Я помню моленья… текущую кровь…
Погибла гречанка, погибла любовь!

 

 

С главы ее мертвой сняв черную шаль,
Отер я безмолвно кровавую сталь.

 

Мой раб, как настала вечерняя мгла,
В дунайские волны их бросил тела.

 

С тех пор не целую прелестных очей,
С тех пор я не знаю веселых ночей.

 

Гляжу, как безумный, на черную шаль,
И хладную душу терзает печаль.