ЭЛЕГИЯ

Düşüncəsiz illərin sönüb gedən şənliyi
Səksəkəli xumarlıq indi, ürək göynəyir.

Fəqət  ötən günlərin qəmi şəraba bənzər,
Nə qədər köhnəlirsə, gücü artır o qədər.

Yolum hüzünlü. Zəhmət və dərddir mənə vədi,
Tale dəryasının ki, gurlayır irəlidə.

İstəmirəm, a dostlar, fəqət gedəm dünyadan,
İstəyirəm yaşayam, düşünəm, əzab dadam.

İşgəncələr, bəlalar, qayğıların içində,
Bilirəm ki, olacaq şirin nəşələrim də:

Hərdən harmoniyadan yenə də həzz alaram,
Göz yaşı axıdaram canlanan xəyallara.

Və bəlkə də kədərli qürubum yetən zaman.

Vida təbəssümüylə sevgi alışar bir an.

1830

Ruscadan tərcümə

01.05. 2019, Samara

ЭЛЕГИЯ

Безумных лет угасшее веселье
Мне тяжело, как смутное похмелье.
Но, как вино — печаль минувших дней
В моей душе чем старе, тем сильней.
Мой путь уныл. Сулит мне труд и горе
Грядущего волнуемое море.

Но не хочу, о други, умирать;
Я жить хочу, чтоб мыслить и страдать;
И ведаю, мне будут наслажденья
Меж горестей, забот и треволненья:
Порой опять гармонией упьюсь,
Над вымыслом слезами обольюсь,
И может быть — на мой закат печальный
Блеснет любовь улыбкою прощальной.