(La mort des Pauvres)

 

Təsəlli, əfsus, ölümdür! Və ölümdür yaşadan;

Yeganə məqsəd həyatda, ümid də bircə ona.

O, eliksir, coşar ondan və məst olar insan,

Ürək verən də odur ki, çıxaq ömrün sonuna.

—

Qırovla örtülər aləm, qasırğalar gurlar –

Qara üfüqdə tək odur parıldayan, ağaran.

O bir qonaq evi ki, alnımızda ünvanı var,

Yedirərlər gələni, orda salarlar yatağa.

—

O, mələkdir, hamı ovsunlu əllərindən alar,

Ən əziz töhfə — yuxu, dadlı, şirirn röyalar.

Və son yataqda bu əllər çəkər lütün nazını.

—

Sirli saxlancdır, onda Tanrının cəlalı da var,

Kasıbın muzdudur o, həm də ona doğma diyar,

O, tanınmaz səmalara açılan darvazadır.

1852

                                     fransızcadan, may 2007, Samara