(La mort des Pauvres)
Təsəlli, əfsus, ölümdür! Və ölümdür yaşadan;
Yeganə məqsəd həyatda, ümid də bircə ona.
O, eliksir, coşar ondan və məst olar insan,
Ürək verən də odur ki, çıxaq ömrün sonuna.
—
Qırovla örtülər aləm, qasırğalar gurlar –
Qara üfüqdə tək odur parıldayan, ağaran.
O bir qonaq evi ki, alnımızda ünvanı var,
Yedirərlər gələni, orda salarlar yatağa.
—
O, mələkdir, hamı ovsunlu əllərindən alar,
Ən əziz töhfə — yuxu, dadlı, şirirn röyalar.
Və son yataqda bu əllər çəkər lütün nazını.
—
Sirli saxlancdır, onda Tanrının cəlalı da var,
Kasıbın muzdudur o, həm də ona doğma diyar,
O, tanınmaz səmalara açılan darvazadır.
1852
fransızcadan, may 2007, Samara