Rəsul Rza dənizə çoxlu şeirlər yazıb, şeir deyəndə ki, sözləri düzüb alt-alta, hər şeirin uzunluğu kilometr…

“Ləpələr elə bil dəvə karvanıdır…”

Başa düşdük…

“Hər dalğa bir dəvədir”

Bu, təkrardır. Bir misra əvvəl deyilmişdi. Başqa şeirində də dalğa “nərə” oxşadılmışdı…

“Dəvələr dənizin üstündə döşlərini qabardıb gəzir…”

Bu, ağ olmadı?

Şairin zənnincə, ağ olmayıb. Ağ qabaqdadır:

“Böyükləri sanki şahdır, kiçikləri vəzir…”

Yazıq oxucu… Bunu yazan misra hesabı pulunu alıb qoyub cibinə, oxucuya qarınağrısı qalır…

Sonra:

“Sanki hər damla bir insandır…”
Dalğa — dəvədir, damla – insan…

“Damla sahilə düşsə,

qumlarda pünhan olur…”

Bunu lap Əliağa Vahid kimi yazıb: “Pünhan olur…” Burda bir əğyar çatışmır…

Və axıracan bu cür cəfəngiyyat…

Qəriblikdə, xüsusən birinci on-on beş il, gah mahnı xatırlayırsan, gah haçansa əzbərlədiyin ya eşitdiyin şeir. Mən hərdən Həsən Əblucun səsiylə dəniz haqqında bir şeirin bəzi misralarını xatırlayıb kövrəlirdim. Elə bilirdim şeir Rəsul Rzanındır.Tək elə bu şeir görə Rəsul Rzanı sevir, onu qüdrətli sayırdım. Sonra İnternetin zamanı gəldi, həmin şeir axtardım, tapdım….

Şeir Nazim Hikmətindir…

Bu iki şeirin müqayisəsi kifayətdir ki, Nazim Hikmətin əsil şair, Rəsul Rzanın isə xalturaçı olduğunu açıq görəsən…

NAZİM HİKMET

HASRET

Denize dönmek istiyorum!
Mavi aynasında suların:
boy verip görünmek istiyorum!
Denize dönmek istiyorum!

Gemiler gider aydın ufuklara gemiler gider!
Gergin beyaz yelkenleri doldurmaz keder.
Elbet ömrüm gemilerde bir gün olsun nöbete yeter.

Ve madem ki bir gün ölüm mukadder;
Ben sularda batan bir ışık gibi
sularda sönmek istiyorum!
Denize dönmek istiyorum!
Denize dönmek istiyorum!

29.12. 2018

Samara