Bir də ağacların əfəl topası.
Puşkin.
А я росла в узорной тишине…
Xalı tək sakitdi boy atdığım yer,
Əsrin gəncliyində keçdi uşaqlıq.
Deyildim heç kəslə o vaxt qılıqlı,
Bilirdim nə deyir amma küləklər.
Pıtrağı sevirdim, gicitkəni də,
Daha çox gümüşü söyudü hərçənd.
O da minnətdardı mənə elə bil
Yuxu səpələrdi budaqlarından,
Yuxumu itirib oyaq qalanda,
Ondan çox yaşadım – bu, qəribədir.
Orda kötük durur, başqa söyüdlər,
Özgə səsləriylə nəsə danışır.
Təkcə səma doğma, həminki göylər,
Susuram…Elə bil ölüb qardaşım.
18 yanvar 1940
Leninqrad
Ruscadan tərcümə
04.12.2017
Samara