Bir də ağacların əfəl topası.

                                                             Puşkin.

               А я росла в узорной тишине…

Xalı tək sakitdi boy atdığım yer,

Əsrin gəncliyində keçdi uşaqlıq.

Deyildim heç kəslə  o vaxt qılıqlı,

Bilirdim nə deyir amma küləklər.

Pıtrağı sevirdim, gicitkəni də,

Daha çox gümüşü söyudü hərçənd.

O da minnətdardı mənə elə bil

Yuxu səpələrdi budaqlarından,
Yuxumu itirib oyaq qalanda,

Ondan çox yaşadım – bu, qəribədir.

Orda kötük durur, başqa söyüdlər,

Özgə səsləriylə nəsə danışır.

Təkcə səma doğma, həminki göylər,

Susuram…Elə bil ölüb qardaşım.

18 yanvar 1940

Leninqrad

Ruscadan tərcümə

04.12.2017

Samara