Dolub hikkəylə buludlar qaralıb,

Guruldayır zaman-zaman göy uçur.

Səmada bəndi sellərin yarılıb,

Yağış yağır – tut ucundan göyə çıx.

 

Pərən-pərən qaçışırlar küçəyə,

Əlvan-əlvan göbələklər qabarır.

Çətiri olmayan girir keçidə,

Ağac altında kimi daldalanır.

 

Suyuna göylərin ovuc açaraq,

Yağış altında oynayır bir uşaq.

Suyu buludların yuyur saçını,

Tökülür boynuna, çiynindən axır.

 

Anası bəlkə də kötəkləyəcək,

Çıxarıb ehtiyatı yaddan uşaq.

Qanadlı fikrisə göylərdə gəzir,

Bu suyun mənbəyini axtararaq.

 

Deyəsən göylərin qaçır dodağı —

Bu uşaq Tanrını salar həvəsə.

Olubsa az yaşında bir günahı,

Yumağa bir yağış suyu bəs elər.

 

Yağış yağır… Baxıram pəncərədən,

Hamı qaçmaqda, oynayır bir uşaq.

Dinir bir ağrı qəlbi göynədərək –

Dura biləydim o o uşaqla qoşa…

                                                                23 iuyl – 01 oktyabr 1987, Samara